Pozwolę sobie podbić, a co mi tam.

Film był zagmatwany, ale z twojej recenzji to już nic nie zrozumiałem. Daj sobie spokój z pisaniem. XD

Nie taka znowuż heretycka. Obejrzałem wczoraj ten film po raz drugi i doszedłem do dość podobnych wniosków co Ty. W ostatnich scenach retrospekcyjnych (które można uznać za rzeczywisty przebieg zdarzeń) matka już od dawna nie żyła. Su-yeon wyobrażała ją sobie tylko w ciężkich chwilach - znała w końcu zaklęcie, którym przywołuje się mamę ;)
Co do tego ze matka się powiesiła nie ma wątpliwości (nawet zjawa ma w charakterystyczny sposób przekręconą głowę), las wydaje się najbardziej logicznym miejscem do popełnienia tego czynu.
Lęk do szafy wynikał nie ze śmierci matki tylko ze śmierci Su-yeon.
Jedno ale - w scenie zakopywania martwych ptaków, w lesie widać postać macochy, a nie żadnej z sióstr.

Scena z zakopywaniem ptaków w lesie? Nie przypominam sobie takiej. Jest chyba tylko scena, gdy ojciec odkrywa martwe ptaki w klatce i wydaje mi się, że wtedy na schodach widać "ukrytą" Soo-yeon. Z kolei Soo-mi idzie do altanki w lesie po pamiątki i "słyszy" gwizdaną melodię matki.

Po kilku minutach jest scena jak ojciec zakopuje ptaki i przysypuje ziemią. Po czym odwraca sie i patrzy w okno.

Pozwoliłem sobie przyłączyć się do tej wypowiedzi ale w ocenie jestem o oczko niżej - 8/10 !!!

Nie zgadzam się z tą analizą. 1.Jeżeli Eun-joo (macochy) nie ma przez większość filmu, to kto zaprosił brata Eun-joo i jego żonę? Na pewno nie Soo-Mi, której nie pozwolono by decydować o tym, zwłaszcza że była niezrównoważona. 2.Poza tym, kto zrobił scenę przy gościach? Na pewno osoba, która znała fakty z dzieciństwa wujka - jego siostra. Z kolei Soo-Mi była w swoim pokoju, nie mogłaby się rozdwoić. 3.A jesli ducha nie było, to czemu widziała go również ciocia (Mi-hee)?
4.Inna scena: ojciec przytula się w łóżku do kobiety, a ona go odtrąca. Nie mówcie mi tylko, że chciał przytulać się do córki, bo się rozgniewam.
5.Według autora, duch matki poronił. Według mnie to byla miesiączka, którą dostała Soo-Mi, co podświadomie przedostało się do snu. Ręka wyskakująca spod szaty ducha była ręką dorosłego - autor zapewne nie ma pojęcia, jak małe są rączki płodu - widać, że autor "heretyckiej analizy" nie uważał w szkole na biologii. Poza tym miesiączka odgrywa pewną rolę w koreańskich filmach grozy - chyba stan narażenia na kontakt z duchami. Obejrzyjcie np. początek filmu "Death bells".
6.Eun-joo wcale nie przybyła do rodziny jako pielęgniarka, tylko jako "koleżanka z pracy", "przyjaciółka domu", czyli króko mówiąc "ta trzecia", która wkrótce poczuła się tu panią i pokazała prawowitej małżonce, kto rządzi, a porzucona i ostentacyjnie zdradzana kobieta powiesiła się, nie mogąc znieść wstydu i patrzeć jak pomiatają jej dziećmi. Proszę pamiętać, że kultura azjatycka jest bardzo surowa dla kobiet - jeszcze kilkadziesiąt lat temu kiedy mężczyzna zdradzał żonę, ona musiała przymykać na to oczy, przełykać wstyd i cierpieć w milczeniu, chyba że mąż odrzucał pozory i rozwodził się z nią otwarcie. A wygląda na to, że akcja filmu dzieje się w epoce bez komputerów, czyli dość dawno.
7.Matki nie było przy stole, ponieważ od dawna została zdegradowana do roli popychadła - tej porzuconej, nieatrakcyjnej, więc trudno żeby nie stroniła od towarzystwa. Poza tym, motyw opieki Eun-joo nad ciężko chorą matką jest naciągany - nie widać, żeby te dwie panie spędziły choć chwilę w jednym pomieszczeniu, nie ma w ogóle żadnych przesłanek na ten temat.
8.Do kogo dzwonił ojciec dziewczynek? Według mnie, do swojego kolegi - doktora, żeby donieść mu, że jego córce się pogorszyło i żeby jej zarezerwować miejsce w szpitalu.
9.Jedynym "dowodem" potwierdzającym "nieistnienie" Eun-joo jest końcowa scena, w której twarz Eun-joo nagle staje się twarzą Soo-Mi. W tym miejscu można się zgodzić, że to jest halucynacja głównej bohaterki.
10.W azjatyckich filmach zwykle wyjaśnienie następuje pod koniec filmu i uważam, że pan Kim nie postąpił inaczej: matka zabiła się w szafie, szafa przygniotła córkę, macocha pozwoliła dziewczynce umierać samotnie, nie wezwała pomocy, a siostra nie usłyszała wołania małej. Dla mnie to jest w pełni wyczerpujące wyjaśnienie, nie pozostawiające niedomówień. Po co udziwniać, doszukiwać się nie wiadomo jakich przenośni, skoro najbardziej oczywiste mamy przed nosem? Dlaczego nie przyjąć, że Eun-joo miała równie zrytą psychikę jak Soo-mi, na skutek wyrzutów sumienia? I że na końcu dopadł ją duch dziecka, któremu pozwoliła umrzeć?
11.Poza tym, aktorka Yeom Jeong-ah często gra kobiety fatalne, czasami posuwające się do zbrodni - obejrzyjcie np. "Red Shoes". Jakoś mi więc nie pasuje Eun-joo do roli troskliwej pielęgniarki, a bardziej do pięknej żmijki z premedytacją kradnącej cudzych mężów.
12.W oryginalnej, koreańskiej ludowej legendzie "Janghwa, Hongryeon" macocha jest nie tylko postacią negatywną, ale wręcz socjopatyczną morderczynią pozbawioną ludzkich uczuć. W filmie jest po prostu niezrównoważona, nękana przez wyrzuty sumienia (co dowodzi, że sumienie posiada - pan Kim złagodził jej postać).
Poza tym - myślę, że pan Kim celowo raczy nas takimi niejednoznacznymi scenami, aby każdy z nas wyrobił sobie na ten temat własną opinię. Tak jak np. reżyser "29 February", gdzie jest również mowa o dziewczynie zamkniętej w psychiatryku, która twierdzi, że duch chce ją dopaść i nikt jej nie wierzy. Czy duch jest prawdziwy - osądza sam widz. Podobnie jak i tutaj.
Pozdrawiam!

Herezja polegała nie na tym, że macochy nie ma większość filmu, z tym się chyba większość zgadza, choć jak widać Ty nie, lecz na twierdzeniu, że matka nie powiesiła się w szafie, co też znaczna ilość osób bierze za pewnik.

Masz na myśli, że biorą za pewnik to, że się powiesiła w szafie czy to, że się nie powiesiła?
Co do nieobecności macochy, jakoś nie udało mi się tego dostrzec podczas oglądania, bo jestem prostym garbatym wieśniakiem :) i może mi coś umknęło.

Nieobecność macochy udowadnia przebita nożyczkami ręka dziewczyny. Scena jak ją ojciec kładzie na łóżku. Tą figurkę też sama dziewczyna na siebie zrzuciła. Ojciec wcześniej zadzwonił do "macochy" mówiąc, że sobie nie radzi i ją sprowadza pod koniec filmu do domu.

Dzięki. Po prostu takie szczegóły były dla mnie niedostrzegalne podczas pierwszego oglądania filmu. Dopiero jak ktoś mi to powiedział, to zrozumiała stała się dla mnie scena, w której twarz Eun-joo staje się twarzą Soo-mi. Co do Eun-joo, to myślę, że faktycznie była żoną ojca - widać że jest blisko z Moo-hyeon (ojcem) i że stara się matkować Soo-mi, choć jest na to dużo za późno. Poza tym jej brat Sun-kyu i jego żona Mi-hee bywali w tym domu nie raz (stąd dziewczynka znała anegdoty z dzieciństwa Sun-kyu - zapewne wielokrotnie cytowane przy stole przez Eun-joo), a osoba, która jest tylko koleżanką z pracy, raczej nie zaprasza gości do cudzego domu. Sun-kyu i Mi-hee są też obecni przy stole w dniu śmierci matki i córki - już wtedy Eun-joo musiała być osobą bliską sercu Moo-hyeon, a po śmierci pierwszej żony nic nie stało na przeszkodzie, aby wzięli ślub. Pozdrawiam

luksusowyjacht - faktycznie, kompletnie niepoprawnie sformułowałem swoją wypowiedź. Za pewnik biorą to, że się powiesiła.

Dzięki. Po prostu twierdzenie, że matka nie powiesiła się w szafie, a młodszą siostrę przygniotła nie szafa a depresja, uważam za zbyt daleko idące. Poza tym sądzę, że duch istniał naprawdę - poza główna bohaterką także Mi-hee widziała pod kredensem zmasakrowane ciało dziecka, tego samego, który potem przyszedł po Eun-joo. Pozdrawiam